ไมโครไบโอมในระบบสืบพันธุ์เพศหญิงเชื่อมโยงกับการตั้งครรภ์หลังการใช้ยาต้านไวรัส

แบคทีเรียที่เป็นประโยชน์หลายชนิดอาศัยอยู่ในระบบสืบพันธุ์เพศหญิง อย่างไรก็ตามบทบาทในการทำงานของระบบสืบพันธุ์ยังไม่ชัดเจน การศึกษา JBRA Assisted Reproduction ใหม่ตรวจสอบผลลัพธ์ของเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ (ART) และรายงานว่าโปรไฟล์ของจุลินทรีย์ที่เฉพาะเจาะจงมีความสัมพันธ์กับอัตราการปฏิสนธิที่ดีขึ้น การศึกษา:  ไมโครไบโอมในเยื่อบุโพรงมดลูกและช่องคลอดมีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ของเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ เครดิตรูปภาพ: Ebrahim Lotfi/Shutterstock.com

การดื่มแอลกอฮอล์ในระหว่างตั้งครรภ์สามารถเปลี่ยนแปลงโครงสร้างสมองของทารกได้

การสูบไอระหว่างตั้งครรภ์อาจทำให้ทารกมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคปอดมากขึ้น ความคิดริเริ่มใหม่ช่วยเพิ่มความทันท่วงทีของการรักษาความดันโลหิตสูงที่เกี่ยวข้องกับการตั้งครรภ์ ยา ART กำลังมีบทบาทมากขึ้นในโลกปัจจุบัน ซึ่งภาวะมีบุตรยากกลายเป็นเรื่องปกติมากขึ้นในบางประเทศด้วยเหตุผลหลายประการ อย่างไรก็ตาม มีหลายปัจจัยที่ส่งผลต่อผลลัพธ์ของ ART รวมถึงการติดเชื้อในระบบสืบพันธุ์

ไมโครไบโอมในช่องคลอดประกอบด้วยแบคทีเรียที่เป็นประโยชน์หลายชนิด เช่นแลคโตบาซิลลัส เมื่อแบคทีเรียเหล่านี้ลดจำนวนลง พร้อมด้วยการเพิ่มขึ้นของแบคทีเรียที่ไม่ใช้ออกซิเจน เช่น สล็อต Gardnerella vaginalisอาจเกิดภาวะแบคทีเรียในช่องคลอด (BV) ได้ BV ส่งผลกระทบต่อเกือบ 20% ของผู้หญิงที่มี บุตรยาก และอาจเกิดจากทั้งG. vaginalisและAtopobium vaginale

ก่อนหน้านี้ นักวิจัยบางคนรายงานว่าภาวะ dysbiosis ในช่องคลอดหรือการเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติของจุลินทรีย์ในช่องคลอด ช่วยลดอัตราการตั้งครรภ์หลัง การปฏิสนธิ นอกร่างกาย (IVF); อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ขัดแย้งกับการวิเคราะห์เมตาหลายอย่าง เพื่อแก้ไขปัญหานี้ นักวิจัยของการศึกษาในปัจจุบันได้ใช้เทคโนโลยีการหาลำดับยุคหน้า (NGS) เนื่องจากความสามารถในการให้ข้อมูลโดยละเอียดของไมโครไบโอมในช่องคลอดและเยื่อบุโพรงมดลูก โดยแยกแม้แต่จุลินทรีย์ที่หายากซึ่งมีอยู่ในระดับที่อุดมสมบูรณ์ต่ำ

การศึกษาก่อนหน้านี้ได้รายงานว่าLactobacillus -dominant (LDM) และ non-LDM มีLactobacillus 90% ขึ้นไปและต่ำกว่า 90% ตามลำดับ LDM เชื่อมโยงกับอัตราการฝังตัวสูงกับอัตราการแท้งที่ลดลงด้วย ART แม้ว่าอัตราสุดท้ายของการตั้งครรภ์หลังการทำเด็กหลอดแก้วจะไม่ได้เพิ่มขึ้น

Eubiosis และ dysbiosis ถูกกำหนดโดยสายพันธุ์ LactobacillusและBifidobacterium 80% หรือมากกว่าและน้อยกว่า 80% ตามลำดับ อัตราการตั้งครรภ์ผสมเทียมมีความคล้ายคลึงกันในทั้งสองกลุ่ม

เกี่ยวกับการศึกษา

การศึกษาในปัจจุบันตรวจสอบว่าอัตราการตั้ง ครรภ์ด้วย ART ได้รับผลกระทบจากความสมดุลระหว่างจำนวนแบคทีเรียทางพยาธิวิทยา เช่นGardnerella , Enterococcus , Enterobacteriaceae, StreptococcusและStaphylococcusและLactobacillus อย่างไร นักวิจัยได้ออกแบบการศึกษาในอนาคตโดยอิงจากตัวอย่างไมโครไบโอมในช่องคลอดและเยื่อบุโพรงมดลูกจากผู้ป่วย ART 35 รายที่มีการย้ายตัวอ่อนที่ศูนย์แห่งเดียวระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ 2019 ถึงมีนาคม 2020

ตัวอ่อนทั้งหมดมีคุณภาพดีและทำการย้ายตัวอ่อน (ET) หากเยื่อบุโพรงมดลูกมีความหนาอย่างน้อย 8.0 มม. ในวันที่ 15 ของรอบ เก็บตัวอย่างไมโครไบโอมทั้งหมดระหว่างวันที่ 8 ถึง 10 ของรอบประจำเดือน เมื่อนำมารวมกัน 34 และ 33 ตัวอย่างในช่องคลอดและเยื่อบุโพรงมดลูกตามลำดับรวมอยู่ในการศึกษา

กลุ่มตัวอย่างถูกจัดประเภทเป็นการผสมผสานระหว่างแบคทีเรียก่อโรคที่มีความอุดมสมบูรณ์สูงและต่ำ (PB สูงและ PB ต่ำตามลำดับ) และแลคโตบาซิลลัส สูง และแลคโตบาซิลลัส ต่ำ (L สูงและ L ต่ำตามลำดับ) ในตัวอย่างช่องคลอดและเยื่อบุโพรงมดลูก กลุ่มผลลัพธ์ทั้งสี่กลุ่ม ได้แก่ L/low PB, L/high PB, Low L/low PB และ Low L/high PB ได้รับการประเมินสำหรับผลลัพธ์ของการตั้งครรภ์

วิธี ART ที่ใช้ในกลุ่มนี้ ได้แก่ การทำเด็กหลอดแก้ว การฉีดสเปิร์มในเซลล์ (ICSI) และ ET ที่ละลายน้ำแข็ง

การศึกษาแสดงให้เห็นอะไร?

จากขั้นตอน ET 34 ครั้ง 21 ครั้งทำให้เกิดการตั้งครรภ์ โดยมีการคลอดมีชีพ 17 ครั้งและการแท้งก่อนกำหนด 4 ครั้ง ผู้ป่วยที่ตั้งครรภ์สามารถเทียบเคียงได้กับผู้ป่วยรายอื่นๆ รวมถึงการใช้ยาปฏิชีวนะ ในบรรดาสตรีมีครรภ์พบปริมาณแลคโตบาซิลลัส สูงทั้งในตัวอย่างในช่องคลอดและเยื่อบุโพรงมดลูก เทียบกับ PB สูงในตัวอย่างจากสตรีที่ไม่ได้ตั้งครรภ์ ในกรณีส่วนใหญ่ ตัวอย่างทั้งสองประเภทมีความสัมพันธ์กันเป็นอย่างดี

การใช้ค่าการตัดออก 46% และ 55% ในตัวอย่างในช่องคลอดและเยื่อบุโพรงมดลูกตามลำดับ สำหรับแลคโตบาซิลลัสและ 18.7% และ 8.5% สำหรับแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรค โปรไฟล์ของแบคทีเรียที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญถูกสังเกตพบในจุลินทรีย์ในช่องคลอดและเยื่อบุโพรงมดลูกสำหรับแบคทีเรียทั้งสองกลุ่ม

จากทั้งตัวอย่างในช่องคลอดและเยื่อบุโพรงมดลูก การตั้งครรภ์พบได้บ่อยกว่าในกลุ่มที่มี L/low PB สูง ในขณะที่ผู้หญิงที่ไม่ได้ตั้งครรภ์มักพบว่ามีโปรไฟล์ L/high PB ต่ำ ดังนั้น แลคโตบาซิลลัส - แบคทีเรียก่อโรคที่สมดุลในเยื่อบุโพรงมดลูกและช่องคลอดมีความสัมพันธ์กับสัดส่วนที่สูงขึ้นของผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ สิ่งนี้ยังคงเป็นจริงหลังจากไม่รวมผู้ที่ได้รับยาปฏิชีวนะ

ในระดับที่มีนัยสำคัญน้อยกว่า การวิเคราะห์ประเภทสถานะชุมชน (CST) แสดงให้เห็นว่าการครอบงำของLactobacillus iners (CST III) มีอยู่ในหนึ่งในสามของหญิงตั้งครรภ์เมื่อเทียบกับ CST IV ซึ่งถูกครอบงำโดยแบคทีเรียหลากหลายชนิดใน 45% ของหญิงไม่ตั้งครรภ์

นัยคืออะไร?

ผู้หญิงจำนวนมากขึ้นตั้งครรภ์อย่างมีนัยสำคัญเมื่อมีแลคโตบาซิลลัสและแบคทีเรียก่อโรคสูงและต่ำตามลำดับ และมีผู้หญิงจำนวนมากขึ้นที่ไม่ตั้งครรภ์เมื่อแลคโตบาซิลลัสและแบคทีเรียก่อโรคมีน้อยและสูงตามลำดับ ”

ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการสนับสนุนโดยการวิเคราะห์ความหลากหลาย

ความสัมพันธ์นี้มีความเป็นไปได้ในทางชีววิทยา เนื่องจากความแตกต่างของไมโครไบโอมอาจส่งผลต่อการเปิดรับของเยื่อบุโพรงมดลูกต่อบลาสโตซิสต์ที่ฝังตัว ตัวอย่างเช่น เนื่องจากการอักเสบที่เกิดจากการติดเชื้อเมื่อ PB มีอยู่มาก ยิ่งไปกว่านั้น การบุกรุกของแบคทีเรียในเยื่อบุโพรงมดลูกอาจส่งผลต่อความทนทานของภูมิคุ้มกัน จึงทำให้เกิดการปฏิเสธของบลาสโตซิสต์ ปฏิสัมพันธ์ดังกล่าวคิดว่าเกิดขึ้นผ่านตัวรับการจดจำรูปแบบบนเซลล์เยื่อบุโพรงมดลูกซึ่งมีปฏิสัมพันธ์กับเซลล์ภูมิคุ้มกันของโฮสต์เพื่อควบคุมการตอบสนองของภูมิคุ้มกันในท้องถิ่น

การค้นพบนี้บ่งชี้ว่าแลคโตบาซิลลัสมีความสำคัญในไมโครไบโอมของเยื่อบุโพรงมดลูกและช่องคลอด เพราะการมีอยู่ของแลคโตบาซิลลัสจะป้องกันไม่ให้แบคทีเรียทางพยาธิวิทยาเข้าสู่โพรงมดลูกได้ ” จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อชี้แจงกลไกที่ไมโครไบโอมในเยื่อบุโพรงมดลูกส่งผลต่อการฝังตัวของบลาสโตซิสต์

การศึกษาในปัจจุบันเพิ่มเติมความรู้เดิมโดยแสดงให้เห็นว่าความสมดุลระหว่างจุลินทรีย์ทั้งสองกลุ่มนี้ส่งผลต่อผลลัพธ์การตั้งครรภ์ในสตรีที่ได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสอย่างไร อย่างไรก็ตาม การวิจัยเพิ่มเติมมีความสำคัญต่อการพิจารณาว่าแลคโตบาซิลลัส แต่ละ สายพันธุ์มีผลต่อการตั้งครรภ์ อย่างไร การแทรกแซงที่เป็นไปได้เพื่อแก้ไขภาวะ dysbiosis ยังต้องมีการศึกษาเพิ่มเติม เช่น ในรูปของพรีไบโอติกแลคโตเฟอรินที่ช่วยเพิ่ม การเจริญเติบโต ของแลคโตบาซิลลัสหรือยาปฏิชีวนะเพื่อยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อโรค