ค่าพยากรณ์โรคของระดับ PCSK9 สำหรับการทำนายเหตุการณ์หัวใจและหลอดเลือดที่ไม่พึงประสงค์ที่สำคัญและการเสียชีวิตในผู้ป่วยโรคเบาหวาน

ทั่วโลก โรคหลอดเลือดหัวใจตีบตัน (ASCVD) เป็นสาเหตุหลักของการเจ็บป่วยและการเสียชีวิต และพบได้บ่อยในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 (T2DM) มากกว่าบุคคลที่ไม่เป็นเบาหวาน อย่างไรก็ตาม เป็นเวลาประมาณสิบปีแล้ว การระบุตัวบ่งชี้ทางชีวภาพของความเสี่ยงเชิงพยากรณ์โรคที่แตกต่างกันยังคงเป็นสิ่งที่ท้าทาย

ในการศึกษาล่าสุดที่โพสต์ไปยังResearch Square ของเซิร์ฟเวอร์ preprint *ในขณะที่อยู่ระหว่างการตรวจสอบเพื่อตีพิมพ์ในวารสารโรคหัวใจและหลอดเลือดนักวิจัยตรวจสอบค่าการพยากรณ์โรคของระดับ proprotein converterase subtilisin/kexin ในซีรั่ม (PCSK9) ในผู้ป่วย T2DM เพื่อทำนายการตายจากทุกสาเหตุและสาเหตุสำคัญ เหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ของหัวใจและหลอดเลือด (MACE)

 การศึกษา:  การหมุนเวียน PCSK9 เป็นตัวบ่งชี้ทางชีวภาพในการพยากรณ์โรคของเหตุการณ์หัวใจและหลอดเลือดในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2: เล่นบาคาร่า หลักฐานจากการศึกษาติดตามผล 16.8 ปี  เครดิตรูปภาพ: Kateryna Kon / Shutterstock.com

*ประกาศสำคัญ: Research Squareเผยแพร่รายงานทางวิทยาศาสตร์เบื้องต้นที่ไม่ได้รับการตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ (peer-review) ดังนั้นจึงไม่ควรถือเป็นข้อสรุป เป็นแนวทางปฏิบัติทางคลินิก/พฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ หรือถือเป็นข้อมูลที่กำหนดไว้

เกี่ยวกับการศึกษา

ผู้ป่วย T2DM ทั้งหมด 529 คนรวมอยู่ในการศึกษาปัจจุบันโดยมีอายุเฉลี่ย 67 ปี การวินิจฉัย T2DM ขึ้นอยู่กับเกณฑ์ที่กำหนดโดย American Diabetes Association ( ADA) ซึ่งรวมถึงระดับ glycated hemoglobin (HbA1C) ระดับน้ำตาลในเลือดขณะอดอาหารและสองชั่วโมง และอาการของโรคเบาหวาน ผู้ป่วยอายุระหว่าง 40 ถึง 87 ปีที่มีดัชนีมวลกาย (BMI) น้อยกว่า 40 กก./ตร.ม. มีสิทธิ์เข้าร่วมการศึกษา

นักวิจัยเก็บตัวอย่างเลือดจากการอดอาหารจากผู้เข้าร่วมการศึกษาทั้งหมด ซึ่งวัดความเข้มข้นของซีรั่มของ PCSK9 โดยใช้ชุดทดสอบอิมมูโนซอร์เบนท์ที่เชื่อมโยงกับเอนไซม์เชิงพาณิชย์ (ELISA)

ผู้เข้าร่วมหลายกลุ่มได้รับการประเมิน ซึ่งรวมถึงสัญญาณชีพ การวัดสัดส่วนร่างกาย พฤติกรรม ประวัติทางการแพทย์ และการรักษา ประเมินจำนวนเม็ดเลือด ตัวแปรทางชีวเคมี และภาวะแทรกซ้อนจากเบาหวาน

ทำการวิเคราะห์ทางสถิติเพื่อเปรียบเทียบระดับ PCSK9 สำรวจความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร และระบุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับภาวะแทรกซ้อนและการรักษา T2DM ความสัมพันธ์ระหว่างระดับ PCSK9 และผลการติดตามถูกกำหนดโดยใช้เส้นโค้ง Kaplan-Meier และการวิเคราะห์อันตรายตามสัดส่วนของ Cox พร้อมการปรับสำหรับปัจจัยที่เกี่ยวข้อง

ผลการศึกษา

ในการลงทะเบียน ผู้ป่วย 289 รายมีภาวะแทรกซ้อน T2DM อย่างน้อยหนึ่งรายการ ในบรรดาผู้ป่วย 240 รายที่ไม่มีภาวะแทรกซ้อน 149 รายมีภาวะแทรกซ้อนตามมา

Drug Discovery eBook รวบรวมบทสัมภาษณ์ บทความ และข่าวสารชั้นนำในปีที่แล้ว

ดาวน์โหลดฉบับล่าสุด

อัตราการรอดชีวิตสูงกว่าในผู้ป่วย T2DM โดยไม่มีภาวะแทรกซ้อน เมื่อติดตามผลเฉลี่ย 16.8 ปี ผู้ป่วย 196 รายเสียชีวิต โดยมีเวลารอดชีวิตเฉลี่ย 14.2 ปี

การกระจายของระดับ PCSK9 ในซีรั่มนั้นเบ้ไปทางขวาปานกลาง โดยมีระดับมัธยฐานอยู่ที่ 259.8 นาโนกรัม/มล. ระดับ PCSK9 ในซีรั่มจะสูงขึ้นในเพศหญิง โดยเฉพาะผู้ที่มีภาวะแทรกซ้อนจาก T2DM; อย่างไรก็ตาม อายุไม่ส่งผลกระทบต่อระดับ PCSK9 อย่างมีนัยสำคัญในทั้งสองเพศ

การวิเคราะห์ภาวะแทรกซ้อนของ T2DM และการรักษาพบว่า PCSK9 ในซีรั่มมีค่าสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในบุคคลที่เป็นโรคไตจากเบาหวานและมีประวัติของ MACE การรักษาด้วยสแตตินยังสัมพันธ์กับระดับ PCSK9 ที่สูงขึ้นด้วย นอกจากนี้ การวิเคราะห์สหสัมพันธ์แสดงให้เห็นความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่าง PCSK9 และเครื่องหมายของสภาวะสมดุลของน้ำตาลในเลือด เช่นเดียวกับเครื่องหมายโปรไฟล์ไขมัน

การตัดเฉพาะเพศที่ 244 ng/mL สำหรับผู้ชายและ 299 ng/mL สำหรับผู้หญิงถูกกำหนดเพื่อเพิ่มความแตกต่างในการทำนายการรอดชีวิตให้สูงสุด เหนือขีดจำกัดเหล่านี้ 31.3% และ 51.8% ของเพศหญิงและเพศชายตามลำดับ มีระดับ PCSK9 สูงขึ้น

การวิเคราะห์ตัวแปรเดียวพบว่าระดับ PCSK9 ที่เกินค่าคัตออฟนั้นสัมพันธ์กับการตายจากทุกสาเหตุโดยเฉพาะในเพศชาย อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์นี้ไม่ถูกสังเกตหลังจากปรับตามปัจจัยต่างๆ ในเพศหญิง ระดับ PCSK9 ไม่เกี่ยวข้องกับการตายจากทุกสาเหตุ อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่มีระดับ PCSK9 เกิน 299 ng/mL มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นต่อ MACE

ศึกษาประเด็น

ความสามารถในการทำนายเฉพาะเพศของ PCSK9 ถูกกำหนดสำหรับการเกิดขึ้นของ MACE และการเสียชีวิตจากทุกสาเหตุในการติดตามผลระยะยาวของผู้ป่วยที่มี T2DM ด้วยเหตุนี้ PCSK9 จึงเกี่ยวข้องกับ MACE เฉพาะในผู้หญิงและความตายในผู้ชายเท่านั้น

ผลการศึกษาเน้นย้ำถึงความสำคัญของการระบุตัวบ่งชี้ทางชีวภาพของการแบ่งชั้นความเสี่ยงที่สะท้อนถึงสาเหตุพื้นฐานของไขมันในหลอดเลือดในผู้ป่วย T2DM แม้ว่าความแปรปรวนของการสูญเสียการทำงานใน PCSK9 จะเชื่อมโยงกับการป้องกันโรคหัวใจและหลอดเลือด แต่ค่าการพยากรณ์ของ PCSK9 ในฐานะตัวบ่งชี้ทางชีวภาพสำหรับการทำนาย MACE ยังไม่ชัดเจน

การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงผลที่หลากหลายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง PCSK9 กับเหตุการณ์เกี่ยวกับหัวใจและหลอดเลือด โดยการศึกษาบางชิ้นระบุค่าที่คาดการณ์ได้ และบางการศึกษาไม่พบความเกี่ยวข้องที่มีนัยสำคัญ

ในการศึกษาปัจจุบัน ระดับ PCSK9 เพิ่มขึ้นจากภาวะแทรกซ้อนของ T2DM เช่น MACE ก่อนหน้า นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่าง PCSK9 และเครื่องหมายของสภาวะสมดุลของกลูโคสและโปรไฟล์ไขมัน อย่างไรก็ตาม ระดับ PCSK9 แสดงผลเฉพาะเพศ โดยระดับที่สูงขึ้นเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ MACE ในผู้หญิง แต่ไม่ใช่ในผู้ชาย

ข้อสรุป

ประมาณสองในสามของบุคคลที่มี T2DM ในที่สุดก็พัฒนา ASCVD ในการศึกษาปัจจุบัน นอกจากนี้ ผลการศึกษายังบ่งชี้ว่าระดับ PCSK9 ในซีรั่มถือเป็นส่วนหนึ่งของแนวทางที่ขับเคลื่อนด้วยไบโอมาร์คเกอร์ในการแบ่งชั้นความเสี่ยง

จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อให้เข้าใจถึงค่าการพยากรณ์โรคของ PCSK9 และความหมายเฉพาะทางเพศในการทำนายเหตุการณ์หลอดเลือดหัวใจและการเสียชีวิตในผู้ป่วย T2DM