การได้รับ beta-2 agonists ไม่ได้เชื่อมโยงกับความเสี่ยงที่ลดลงของโรคพาร์กินสัน Beta-2 agonists เป็นยาขยายหลอดลมที่ใช้กันทั่วไปในการรักษาโรคหอบหืดและโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) แม้ว่า beta-2 agonists มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของโรคพาร์กินสันในการศึกษาทางระบาดวิทยาบางชิ้นก่อนหน้านี้ สล็อต

การสะสมของโปรตีน alpha-synuclein ในสมองมีบทบาทสำคัญในโรคพาร์กินสัน พบว่าตัวเร่งปฏิกิริยาเบต้า-2 ลดการแสดงออกของยีนอัลฟ่า-ไซนิวคลีอินในแบบจำลองสัตว์และเซลล์ ซึ่งอาจเป็นประโยชน์ในแง่ของโรคพาร์กินสัน นอกจากนี้ แม้ว่าตัวเร่งปฏิกิริยาเบต้า-2 จะสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของโรคพาร์กินสันในการศึกษาทางระบาดวิทยาบางชิ้นก่อนหน้านี้ แต่ปัจจัยที่รบกวน เช่น การสูบบุหรี่อาจมีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์นี้ การสูบบุหรี่เป็นสาเหตุหลักของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง และอาจทำให้การควบคุมโรคหอบหืดแย่ลง และส่งผลให้มีความต้องการยาตัวเร่งปฏิกิริยาเบต้า-2 เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม การสูบบุหรี่ยังสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของโรคพาร์กินสัน ทำให้การควบคุมปัจจัยก่อกวนในการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญ แม้ว่าข้อมูลการลงทะเบียนของประเทศฟินแลนด์ทั่วประเทศจะไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการสูบบุหรี่

จากการศึกษากรณีควบคุมที่ตีพิมพ์ใหม่ในกลุ่มผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหอบหืดหรือโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง การใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาเบต้า 2 ที่ออกฤทธิ์สั้นหรือยาวแบบสูดดมอย่างน้อย 3 ปีก่อนการวินิจฉัยโรคพาร์กินสันไม่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรคพาร์กินสัน ไม่มีการเชื่อมโยงการตอบสนองต่อยาที่สอดคล้องกันเช่นกัน การศึกษานี้ควบคุมโรคร่วมต่างๆ เช่น โรคหัวใจและหลอดเลือด ตลอดจนอายุ เพศ และระยะเวลาของโรคหอบหืดหรือ COPD

การศึกษานี้ดำเนินการโดยเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษา FINPARK ซึ่งครอบคลุมชาวฟินแลนด์ที่อาศัยอยู่ในชุมชนจำนวน 22,189 รายที่เป็นโรคพาร์กินสัน และกลุ่มเปรียบเทียบที่ตรงกัน การศึกษานี้จำกัดเฉพาะบุคคลที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหอบหืดหรือโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังอย่างน้อย 3 ปีก่อนการวินิจฉัยโรคพาร์กินสันการศึกษาได้รับทุนจากมูลนิธิ Michael J. Fox เพื่อการวิจัยโรคพาร์กินสันและมูลนิธิ Finnish Parkinson Foundation